ದೂಧ್ ಸಾಗರ್: ಚಿತ್ರ ವಿಮರ್ಶೆ:

ನಾಯಕಿ ಸಕಲೇಶಪುರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನಾನು ದೂಧ್ ಸಾಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕು ನೀನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬರ್ತೀಯ ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ, ಮಾತೇ ಆಡದ ನಾಯಕ ಆಯಿತು ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಸಿನಿಮಾ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಆಕೆ ನಾಯಕನ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ದೂಧ್ ಸಾಗರವನ್ನು ಮರೆತೇಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ತಾನು ತಲುಪಬೇಕಾದ ಗಮ್ಯವನ್ನು ಮರೆಯುವ ನಾಯಕಿಗೂ ಚಿತ್ರದ ನಿರೂಪಣೆಗೂ ಸಾಮ್ಯತೆ ಕಲ್ಪಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಕತೆಯಿದೆ, ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೊಪ್ಪುವ ಚಿತ್ರಕತೆ ಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಿನ್ನೆಯೇ ಪ್ರಿಯತಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಕೊಲೆಗಾರನ ಪಟ್ಟ ಪಡೆದ ನಾಯಕನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟಲು ಎಷ್ಟು ದಿನಬೇಕು..? ಹಾಗೆಯೇ ಮೂರು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಿಯಕರನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಾಯಕಿ ಆತನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ದಿನ ಆತನ ಸಮಾಧಿಯ ಹತ್ತಿರ ಕೇಕ್ ಇಟ್ಟು ಆಚರಿಸುವವಳು ಮತ್ತೆ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬೀಳಲು ಕಾರಣವೇನಿರಬೇಕು.. ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಎಂತಹದ್ದಿರಬೇಕು..?

ನಿರ್ದೇಶಕರು ಸುಲಭವಾದ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ನಾಯಕ ನಾಯಕಿ ಜೊತೆಯಾದರೆ ಕಂಡ ಕಂಡವರೆಲ್ಲಾ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಕಳೆದವರು ಅಲ್ಲಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಾರೆ.. ದೂಧ್ ಸಾಗರ್ ಎಂದ ನಾಯಕಿ ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿಸು ಎಂದು ಅಲ್ಲೋಗಿ ಅದ್ಯಾರನ್ನೋ ತಬ್ಬಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.. ಹೀಗೆ ಚಿತ್ರವೂ ಆಗಾಗ ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಿಸುತ್ತದೆ. ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೆ ಗೂಡು ಸೇರುವಲ್ಲಿಗೆ ಶುಭಮ್. ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ತಾನೇ ಒಂದು ಲಡಕಾಸಿ ಸೈಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ದೂಧ್ ಸಾಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಂತಹ ಅನುಭವವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ನಾಯಕ ನಾಯಕಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯವರು ಊರವರು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಕೊಲೆಗಾರನ ಪಟ್ಟ ಹೊತ್ತ ನಾಯಕ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ಅವಳ ತರಹದ ಹುಡುಗಿ ಸಿಗುತ್ತಾಳೆ ಮುಂದೆ..?

ಚಿತ್ರದ ಹೊರಾಂಗಣ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಸೂಪರ್ ಎನ್ನುವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಜಲಪಾತ, ವದ್ದೆಯಾದ ನೆಲ, ವನಸಿರಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕಣ್ಮನ ತಣಿಸುತ್ತವೆ. ನಾಯಕ ಮಾತೇ ಆಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆಡುವಾಗ ಬೇಕೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಡೆದಾಟದಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನ. ಅಭಿನಯದ ಎಂದಾಗ ಇನ್ನೂ ಕಲಿಯಬೇಕಿದೆ. ಎರಡು ಛಾಯೆಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಾಯಕಿ ದೀಪಿಕಾ ದಾಸ್ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉಳಿದ ತಾರಾಗಣದಲ್ಲಿನ ಕಲಾವಿದರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಹಿನ್ನೆಲೆ ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿರುವ ಗೌತಮ್ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಸಿಕ್ಸರ್ ಭಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಾಗೇಶ್ ಆಚಾರ್ಯ ಅವರ ಛಾಯಾಗ್ರಹಣದಲ್ಲಿ ಮೆಚ್ಚುವ ಅಂಶಗಳಿವೆ.

ನಿರ್ದೇಶಕ ಸ್ಯಾಮ್ಯುಯೆಲ್ ಟೋನಿ ಮೊದಲ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕತೆಯನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಚಿತ್ರಕತೆ ಹೆಣೆಯುವಲ್ಲಿ ಸೋತಿದ್ದಾರೆ. ಬರೀ ಆಯಾ ದೃಶ್ಯಕ್ಕಷ್ಟೇ ಗಮನ ಹರಿಸಿರುವುದು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.ಆದರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಕೆಲವು ಕ್ಲೀಷೆ ಎನಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಮಜಾ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.