ಪಂಗನಾಮ:

ಸಾಧುಕೋಕಿಲ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡಣ್ಣ ಅವರನ್ನು ಪೋಸ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, ಚಿತ್ರದ ಹೆಸರನ್ನು ಓದಿ ಇದೊಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಹಾಸ್ಯಮಯ ಚಿತ್ರ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು. ಆದರೆ ಚಿತ್ರ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಹತ್ತೇ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಪಂಗನಾಮ ಹಾಕಿದ್ದು ಯಾರು..? ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡವರು ಯಾರು ಎಂಬುದು. ಹೌದು ಪಂಗನಾಮ ಚಿತ್ರ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಪಂಗನಾಮ ಹಾಕುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಅದು ಯಶಸ್ಸೋ ಸೋಲೋ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕರೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಾರಂಭ ಸಾಧುಕೋಕಿಲ ಅವರಿಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಏನೇ ನೀರಸ ದೃಶ್ಯ ಕೊಟ್ಟರೂ ಹೇಗೋ ನಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸಾಧು ಇಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಹಾಸ್ಯವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಪ್ರಾಯಶಃ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಚಿತ್ರ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಕತೆಯೇ ಬೇರೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಸ್ಯವು ಪ್ರೇಮದ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಂತ ಒಂದು ಹಾಸ್ಯ ಲೇಪನದ ನವಿರಾದ ಪ್ರೇಮಕತೆಯಿರಬಹುದಾ..? ಎಂಬ ಅನುಮಾನಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂದಾಗ ಪಂಗನಾಮ ಇಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಆಗದೆ ಇರದು.

ಒಂದೂರು. ಅಲ್ಲಿ ದಶಕದಿಂದ ಕೊಲೆ ಜರುಗಿಲ್ಲ. ಆ ಊರಿಗೆ ಸಾಧು ಪೋಲಿಸ್ ಆಗಿ ಎಂಟ್ರಿ. ಅದೇ ಊರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನಾಯಕನಿದ್ದಾನೆ. ಅವನದೇನು ಕೆಲಸ.. ಮಾಮೂಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾಗಳ ನಾಯಕನಂತೆ ಅವನಿಗೆ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ. ಉಂಡಾಡಿ ಗುಂಡನಾದರೂ ಗೌಡರ ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಂದಷ್ಟು ತರಲೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮುಂದೆ ಅದೇ ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತದೆ..ಏನೇನೋ ತಿರುವುಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ...

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಕತೆಯಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಚಿತ್ರದ ಹಾಸ್ಯಕ್ಕೂ ಇತಿಮಿತಿಯಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ತಮ್ಮದೊಂದು ಹಾಸ್ಯ ಚಿತ್ರ ಎಂದುಕೊಂಡ ನಿರ್ದೇಶಕರು ನಗಿಸಲು ಏನೇನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದ್ದರೂ ಅದು ನಗೆಯುಕ್ಕಿಸದೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಿರ್ದೇಶಕರ ಮೇಲೆ ಕರುಣೆಯನ್ನೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೋಪವನ್ನೂ ಉಕ್ಕಿಸದೆ ಇರದು.

ಅದರಲ್ಲೂ ಹಾಸ್ಯಮಯ ಚಿತ್ರ ಎಂದಾಗ ಚುರುಕಾದ ಸಂಭಾಷಣೆಯೇ ಜೀವಾಳವಾಗುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದ ಕತೆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರಂತೂ ಆ ಸೊಗಡಿನ ಜಾನಪದ ಮಾತುಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಮುದ ಕೊಡದೇ ಇರದು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳು ಮಾತುಗಳಾಗಿವೆ ಅಷ್ಟೇ. ಚುರುಕು, ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳು ಇಲ್ಲದೆ ಇರುವುದೇ ಚಿತ್ರದ ಮುಖ್ಯ ಋಣಾತ್ಮಕ ಅಂಶ.

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾಧು ದೊಡ್ಡಣ್ಣ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನೂ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದರಾದರೂ ಅವರ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಹುರುಳಿಲ್ಲ..ನಾಯಕನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿರುವ ಗುರು ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉಳಿದ ತಾರಾಗಣ ಆರಕ್ಕೇರದೆ ಮೂರಕ್ಕಿಳಿಯದನ್ತಿವೆ.

ಕಾಮಿಡಿ. ಲವ್, ಸೆಂಟಿಮೆಂಟ್ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದೇ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಪಕ್ಕಾ ಮನರಂಜನೆ ಕೊಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ನಿರ್ದೇಶಕರು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹದವಾಗಿ ಬೆರೆಸಿ ಪಕ್ವವಾಗಿಸುವಲ್ಲಿ ಸೋತಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಚಿತ್ರ ಯಾವ ಗುಂಪಿಗೂ ಸೇರದ ಚಿತ್ರವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ.