ಹುಚ್ಚುಡುಗ್ರು:

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಯುವಕರು ಅಮಾಯಕರಾ? ಗುಂಡ್ರು ಗೋವಿಗಳಾ? ಒರಟರಾ? ಪೆದ್ದರಾ? ಒಳ್ಳೆಯವರಾ? ಕೆಟ್ಟವರಾ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕ ಆರ್ ಜೆ ಪ್ರದೀಪ್ ಅವರನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೇಳಿದರೆ ಬರುವ ಉತ್ತರವೆಷ್ಟು ಗೊಂದಲಕಾರಿಯಾಗಿರಬಹುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಚಿತ್ರವೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಹೌದು! ಒಂದು ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಕಥೆ ಮುಖ್ಯವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಪಾತ್ರ ಪೋಷಣೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ರೂಪಿಸದೆ ಹೋದರೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಪಾತ್ರ ದೃಶ್ಯದಿಂದ ದೃಶ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದಂತೆ ತನ್ನ ಗುಣವನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಎಂತಹ ಅಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ ಗೊತ್ತೇ..? ಅಲ್ಲಿ ಆ ಪಾತ್ರ ಅಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಮಗೆ ಅಳು ಬರುವುದಿರಲಿ ಆತನ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸ್ಪಂದಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ವಿರಹಕ್ಕೆ, ಕೋಪಕ್ಕೆ, ನಮಗೆ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಇಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವುದೂ ಅದೇ. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ಮೊದಲ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಋಣಾತ್ಮಕ ಅಂಶ ಎಂದರೆ ಪಾತ್ರ ಪೋಷಣೆ. ಎರಡನೆಯದು ಪೇಲವವಾದ ಚಿತ್ರಕತೆ ಮತ್ತು ಮೂರನೆಯದು ಎಳಸಾದ, ಬಾಲಿಶ ನಿರೂಪಣೆ.ಒಂದು ಚಿತ್ರವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಿನಿಮೀಯ ಎಂದುಕೊಂಡರೂ ಒಂದಷ್ಟು ಒಪ್ಪುವ ಗುಣಗಳನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಆ ಯಾವ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲಿನ ಕತೆ ಚಿತ್ರಕತೆಗಾರ ರಘು ಹಾಸನ್ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನಿರ್ದೇಶಕ ಕೂಡ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಖಾಳಜಿ ವಹಿಸಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೊಲೆಗಳು ನಡೆದರೂ ಪೋಲಿಸ್ ಸುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ಖಳ ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ದೃಶ್ಯ ರಚನೆಯಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಬರೀ ಕೊಲೆ ಮಾಡಲು ಬರುವ ನಾಯಕರು, ಅವರ ದುಃಖ ದುಮ್ಮಾನಗಳು ನಮ್ಮವೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಹುಚ್ಚುಡುಗ್ರು ಚಿತ್ರ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಬಂದ ಕಳಪೆ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರುತ್ತದೆ ಎನ್ನಬಹುದು.ನಿರ್ದೇಶಕರು/ಚಿತ್ರಕತೆಗಾರ ಬಿಡಿಬಿಡಿಯಾಗಿ ದೃಶ್ಯ ರಚಿಸಿ ಅದರ ಪರಿಣಾಮಕ್ಕೆ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೇನೋ ..ಆದರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಇಡೀ ಚಿತ್ರ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದು.

ನಾಲ್ಕು ಜನ ಯುವಕರ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಿಸಿರುವ ಕಲಾವಿದರುಗಳು ನಿರ್ದೇಶಕರು ಹೇಳಿದಂತೆ ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅಮಿತ್ ಅವರದು ಅತಿ ಅಭಿನಯ. ಉಳಿದಂತೆ ಅವಿನಾಶ್ ಹಾಗೆ ಬಂದು ಹೀಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಖಳನಾಯಕನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿರುವ ರವೀಶಂಕರ್ ಚಿತ್ರದುದ್ದಕ್ಕೂ ಆವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನುಳಿದಂತೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪಾತ್ರಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ನಾಯಕಿ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡಲು ಬಂದವಳಂತೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ, ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ.

ಚಿತ್ರದ ತಿರುಳೇ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ತಾಂತ್ರಿಕ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಥವಾ ಅವುಗಳು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದ್ದರೂ ಅವುಗಳು ವ್ಯರ್ಥ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಅಂಶ ಇಡೀ ಚಿತ್ರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ.

ಬರೀ ತಂಡವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿ ಒಂದಷ್ಟು ಶಾಟ್ ಸಂಯೋಜಿಸಿದರೆ ಅದು ನಿರ್ದೇಶನ ಆಗಿಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೊಂದು ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಕತೆಯ ಬಗೆಗೆ ಒಂದು ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಇರಬೇಕು. ಇವೆರಡನ್ನೂ ಆರ್.ಜೆ ಪ್ರದೀಪ್ ಮನಗಂಡರೆ ಅವರ ಮುಂದಿನ ಚಿತ್ರ ಸಹನೀಯವಾಗುತ್ತದೇನೋ?