ಜೈ ಲಲಿತಾ:

ಸಂದರ್ಭಾನುಸಾರ ಗಂಡಸು ಹೆಣ್ಣಿನ ವೇಷ ಧರಿಸಿದ ಚಿತ್ರಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಹೊಸದಲ್ಲ. ಶ್ರೀಧರ್ ಅಭಿನಯದ ಬೊಂಬಾಟ್ ಹೆಂಡ್ತಿ, ರಮೇಶ್ ಅಭಿನಯದ ಓಳು ಸಾರ್ ಓಳು, ಜಗ್ಗೇಶ್ ಅಭಿನಯದ ಮೇಕಪ್..ಹೀಗೆ. ಜೈ ಲಲಿತಾ ಅದೇ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುವ ಸಿನಿಮಾ. ಇಲ್ಲಿ ಶರಣ್ ಹೆಂಗಸಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿದರೆ ಜೈ ಲಲಿತಾ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವೇನೂ ಕಾಣಸಿಗದು.

ಒಬ್ಬ ಒಬ್ಬಳಾಗಿ ಒಂದು ಮನೆ ನುಗ್ಗಿದರೆ ಆಗುವ ಕಿತಾಪತಿಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಒಂದಷ್ಟು ಹಾಸ್ಯ ತರಿಸಬಹುದೇನೋ ನಿಜ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೃಶ್ಯವನ್ನೂ ಪ್ರತಿ ಪಾತ್ರವನ್ನೂ ನಗಿಸಬೇಕು ಎಂಬಂತೆ ಮಾಡಿದರೆ ಹಾಸ್ಯ ಅಪಹಾಸ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲದೆ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಅಂಶಗಳು ಏರು ಪೇರಾಗುತ್ತವೆ. ಜೈಲಲಿತಾ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವುದು ಅದೇ. ಇಲ್ಲಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು, ಹಾಸ್ಯ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಪ್ರೇಮಮಯ ದೃಶ್ಯಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ. ಹಾಗೆಯೇ ಪಾತ್ರಗಳಂತೂ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಕಲಾಸೇವೆಯೇ ಜೀವನ ಎಂದು ತಿಳಿದ ಜಯರಾಜ್ ನನ್ನು ಖಳ ಮೋಸ ಮಾಡಿ ಜೈಲು ಪಾಲಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆತನ ತಂದೆಯ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಕಿತ್ತು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಪೋಲಿಸರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಯರಾಜ್ ಜೈ ಲಲಿತಾ ಆಗುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಜೈಲಲಿತ ಆದದ್ದು ಯಾಕೆ ಮುಂದೇನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಚಿತ್ರವನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಬಹುದು.ಆದರೆ ಭರಪೂರ ಮನರಂಜನೆ, ನಕ್ಕು ನಲಿಸುವ ಶುದ್ಧವಾದ ಹಾಸ್ಯ ಬೇಕೆಂದರೆ ಅದು ಜಯಲಲಿತಾಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕುವುದು ಕಷ್ಟ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಬರಹರೂಪದಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯ ತುಂಬದೆ ದೃಶ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಒಂದಷ್ಟು ದ್ವಂದ್ವಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ನಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದು ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ. ಜಾಸ್ತಿ ಕಡೆ ಸೋತಿದೆ.

ನಾಯಕನಾಗಿ ನಾಯಕಿಯಾಗಿ ಶರಣ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಯಾಮಾರಿದ್ದರೂ ಪಾತ್ರ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಪಾಯವಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಇರುವ ಇಬ್ಬರು ನಾಯಕಿಯರು ಆಟಕ್ಕುಂಟು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಬಂದು ಕುಣಿದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಹರೀಶ್ ರಾಜ್ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತಬಲಾ ನಾಣಿ, ರವಿಶಂಕರ್ ಗೌಡ, ಕುರಿ ಪ್ರತಾಪ್ ಪಾತ್ರಗಳು ಸಶಕ್ತವಾಗಿಲ್ಲ. ಸಯ್ಯಾಜಿ ಸಿಂಧೆ ಪಾತ್ರವಂತೂ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕದೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಜಾಳುಜಾಳಾಗಿದೆ.

ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಗೀತ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಇರುವ ಒಂದೇ ಹೊಡೆದಾಟದಲ್ಲಿ ಶರಣ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಡಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ತೋರಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಾಹಸ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಸೋತಿದ್ದಾರೆ. ಸಂಕಲನಕಾರರು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅವಸರ ಮಾಡಿರುವುದು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಬೇಡ ಚಿತ್ರಿಕೆ ಚಿತ್ರದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ಮಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಒಂದು ಹಾಸ್ಯ ಚಿತ್ರ ಎಂದಾಗ ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಪ್ರತಿ ದೃಶ್ಯದಲ್ಲೂ ನಗಿಸಬೇಕು, ಲಾಜಿಕ್ ಅನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಡಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಾಗ ಈ ರೀತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದೆ ನಿರ್ದೇಶಕ ಕತೆಯ ಮೂಲಕ ಹಾಸ್ಯಮಯವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಿದರೆ ಚಿತ್ರ ಬರೀ ನಗಿಸದೇ ಸ್ಮರಣೀಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕರು ಮನಗಾಣುವುದು ಅವಶ್ಯವಾಗಿದೆ.