ನಾನು ಹೇಮಂತ ಅವಳು ಸೇವಂತಿ:

ಹೆಸರು ಪೋಸ್ಟರ್ ಇವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಇದೊಂದು ಪ್ರೇಮಕತೆ ಇರಬಹುದು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಈ ತರಹದ ಚಿತ್ರ ಸುಮಾರಷ್ಟು ಬಂದಿರಬಹುದು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಅದೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಹೊಕ್ಕಾಗ ಹೌದು ಹೌದು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಬ್ಬ ನಿರ್ದೇಶಕ ಒಂದು ಚಿತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡುವಾಗ ಒಂದಷ್ಟು ಅಂಶಗಳನ್ನು ತಲೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ತಾನು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡಲು ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಚಿತ್ರದ ಆಶಯವೇನು, ಚಿತ್ರದ ನಿರೂಪಣೆಯ ಗತಿಯೇನು ಎಂಬುದು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಅಂಶಗಳು. ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇರಲಿ, ಆ ಮೂಲಕ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಸೆಳೆದುಬಿಡೋಣ ಎಂಬ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮ ಮಾಡಬಾರದು.

ಈ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದಾಗ ಮೊದಲಿಗೆ ಹಾಗೆಯೇ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಸುಧಾಕರ್ ಬನ್ನಂಜೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೋರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವಶ್ಯಕತೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಕಂಡುಬರದಿದ್ದರೂ ನಾಯಕಿಗೆ ಬಿಕಿನಿ ಹಾಕಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಬೇಕಾಗಿರದ ಕಡೆಗೆ ನಾಯಕನ ಸಿಕ್ಸ್ ಪ್ಯಾಕ್ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ಕಾಮಿಡಿ, ಐಟಂ ಸಾಂಗ್ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಿಷ್ಟೇ. ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇರಬೇಕು. ಅದೇ ನೆಗಟಿವ್ ಆಗಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ.

ಇಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಹೇಮಂತರಿದ್ದಾರೆ. ಇರುವ ಒಬ್ಬಳೇ ಸೇವಂತಿಯನ್ನು ಯಾರು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಕತೆ.ಒಂದು ಕಚೇರಿ. ಅಲ್ಲಿನ ಹೇಮಂತ್ ಗೆ ಸೇವಂತಿ ಮೇಲೆ ಲವ್ವು ಶುರು. ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಆಗದು. ಈ ಮಧ್ಯ ಮತ್ತೊಬ್ಬನ ಹಾಜರಿ. ಅವನ ಹೆಸರೂ ಹೇಮಂತ. ಈಗ ಯಾರು ಯಾರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ನಿರ್ದೆಶಾಕ್ರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕಾದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಬಹುದು.

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೊಸಬರ ದಂಡೆ ಇದೆ. ಸಾಧುಕೋಕಿಲ ಹಳಬರ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ನಾಯಕಿ ಲೇಖಾ ಚಂದ್ರ. ಒಂದಷ್ಟು ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಿರ್ದೇಶಕರ ಅಣತಿಯಂತೆ ತುಂಡುಡುಗೆ ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ ನಾಯಕ ವಿಜೇಶ್ ನಾಯಕಿಯ ಜೊತೆ ಪೈಪೋಟಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ತಾವೂ ಬಿಚ್ಚಿದ್ದಾರೆ. ಸಿಕ್ಸ್ ಪ್ಯಾಕ್ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ನಾಯಕ ರಜನೀಶ್ ಅಭಿನಯಿಸಲು ಒದ್ದಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಇನ್ನು ತಾಂತ್ರಿಕ ಅಂಶಗಳು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ನಿರ್ದೇಶನ ಕೂಡ ಸಿದ್ಧ ಸೂತ್ರವನ್ನೇ ಅವಲಂಭಿಸಿದೆ. ಒಂದು ಹಳೆಯ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೇ ನೋಡಿದ ಅನುಭವ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಹಾಸ್ಯ ಪ್ರಸಂಗಗಳು, ಲವಲವಿಕೆ ನವಿರುತನ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದಂತಿದೆ.