ಸ್ವೀಟಿ

ಕೆಲವರು ಹೇಗಾದರೂ ನಿರ್ದೇಶಕರಾಗಬೇಕು ಎಂದು ಏನೇನೋ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಏನೇನೋ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನಿರ್ದೇಶಕಿ ವಿಜಯ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಿಂಗ್ ಎರಡನೆಯ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು. ಮೊದಲಿಗೆ ನಟಿಯಾಗಿ ಆನಂತರ ನಿರ್ಮಾಪಕಿಯಾದ ನಂತರ ನಿರ್ದೇಶಕಿಯಾದರು. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಕನ್ನಡದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಅವರನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕಿಯಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹಾಗಂತ ವಿಜಯಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಿಂಗ್ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತಿಲ್ಲ.

ವಾರೆವ್ವಾ, ಮಳೆ ಇರಲಿ, ಮಂಜೂ ಬರಲಿ, ಈ ಬಂಧನ ಹೀಗೆ ರೀಮೇಕ್ ಸ್ವಮೇಕ್ ಎನ್ನದೆ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ.

ಸ್ವೀಟಿ ಕೂಡ ಅಂತಹದ್ದೇ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನ. ಒಂದೇ ಮಾತಿಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಏನೇನೋ ವಿಶೇಷ, ಪ್ರಯೋಗ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದ ಸಾದಾರಣ ಕಥೆಯ ಅದ್ದೂರಿ ಚಿತ್ರ. ಒಂದಷ್ಟು ಮನರಂಜನೆ ಇದೆಯಾದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಹೊಸತನವಿಲ್ಲದೆ ಇರುವುದರಿಂದ ಅದು ಆಕರ್ಷಣೀಯ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ಶ್ರೀಮಂತವಾಗಿ ಸಾಗುವ ಸಿನಿಮಾದ ಕಥೆ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಎನ್ನಬಹುದು.

ಅವನು ನಾಯಕ. ತಾಯಿಯ ಮುದ್ದಿನ ಮಗ. ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತ. ಆಕೆ ನಾಯಕಿ. ಶ್ರೀಮಂತ ದ್ವೇಷಿ. ಅವನಿಗೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿದು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನಾ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟು ಅವಳನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಸತ್ಯ ಹೇಳಿದಾಗ ಆಕೆಯ ನಕಾರ. ಆದರೆ ಹೇಗೋ ಪ್ರೀತ್ಸಿ ಆಯ್ತಲ್ಲ, ಮದುವೆಗೆ ರೆಡಿ ಅಂದರೂ ನಾಯಕನ ತಾಯಿಯದು ಒಂದಷ್ಟು ಷರತ್ತುಗಳು. ಆಮೇಲೆ ಅತ್ತೆ ಸೊಸೆ ಆಟ...ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಪರದಾಟ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ದೂರಿತನವನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಿಸಿದರೆ ಧಾರಾವಾಹಿ ಎಂದು ಬಿಡಬಹುದೇನೋ...

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ. ನಿರ್ದೇಶಕಿ ವಿಜಯಲಕ್ಷ್ಮಿ ಸಿಂಗ್ ಯಾವುದೇ ಅಂಶ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೊರತೆಯಾಗಬಾರದು ಎಂಬಂತೆ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ತಮಾಷೆ, ಜಗಳ, ಹೀಗೆ. ಹಾಗೆಯೇ ರಾಧಿಕಾ ಅವರು ಅದ್ದೂರಿತನದಲ್ಲಿ ಲವಲೇಶವೂ ಕೊರತೆಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕಥೆಯ ಎಳೆಯೇ ಪೇಲವವಾದ್ದರಿಂದ ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಹನ್ನೊಂದನೆಯ ಸಿನಿಮಾ ಆಗಿ ಸ್ವೀಟಿ ಹೊರಬಂದಿದೆ.

ರಾಧಿಕಾ ತುಂಬಾ ದಿನಗಳ ನಂತರ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ಆದಿತ್ಯ ಅವರ ಅಭಿನಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸದೇನಿಲ್ಲ. ರಮ್ಯ ಕೃಷ್ಣಾ ತಾಯಿಯ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸರಿದುಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಉಳಿದಂತೆ ಅರ್ಜುನ್ ಜನ್ಯರ ಹಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಕಸುವಿಲ್ಲ. ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ ರಂಗು ರಂಗಾಗಿದೆ.

ಏನೋ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ಮಾಡಿದಂತಿರುವ ಸ್ವೀಟಿ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಸಿಹಿ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.